ทุกคนช่วยกัน สัมภาษณ์พิเศษ โจนาธาน วูดเกต: อาการบาดเจ็บของเรอัล มาดริด, ผู้จัดการทีมมิดเดิลสโบรห์ และสุขภาพจิต
ทุกคนช่วยกัน ในการให้สัมภาษณ์พิเศษ โจนาธาน วูดเกทได้เปิดใจว่าอาการบาดเจ็บส่งผลต่อจิตใจของเขาระหว่างอาชีพค้าแข้งในสเปนกับเรอัล มาดริดอย่างไร และความท้าทายในการจัดการสโมสรบ้านเกิดมิดเดิลสโบรห์ในยุคโซเชียลมีเดีย…
โจนาธาน วูดเกท เล่นให้กับ เรอัล มาดริด และ อังกฤษ จัดการสโมสร มิดเดิลสโบร บ้านเกิดของเขา และมีอาชีพที่น่าอิจฉานับล้าน แต่เขาก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับการวิพากษ์วิจารณ์เช่นกัน
การเปิดตัวเรอัลมาดริดของเขาเป็นเรื่องของตำนาน เนื่องจากอาการบาดเจ็บ มันมาเป็นเวลากว่าหนึ่งปีหลังจากที่เขาเซ็นสัญญากับสโมสรและไม่ได้ไปวางแผน เขายิงประตูตัวเองแล้วก็โดนไล่ออก วันนั้นในเดือนกันยายน 2548 เป็นวันที่เขาหัวเราะได้
“ผู้คนมักถามฉันเกี่ยวกับการเดบิวต์ของฉันและมันแย่แค่ไหน” วูดเกทบอกกับสกายสปอร์ต “ผมถามพวกเขาเสมอว่าการประเดิมสนามของเรอัล มาดริดเป็นอย่างไรบ้าง นั่นคือคำตอบของผม ผมไม่ได้กังวลแม้แต่น้อยเพราะว่าผมเล่นให้กับทีมที่ใหญ่ที่สุดในโลก”
ตอนนี้อายุ 42 ยังคงมีการต่อต้านในคำตอบของเขา แต่การพูดก่อนการเปิดตัวชุดที่สองของพอดคาสต์ ภายใต้พื้นผิว กับแบรนด์เสื้อผ้าผู้ชาย และ ความสงบ – การรณรงค์ต่อต้านการใช้ชีวิตอย่างอนาถ – มีความตระหนักมากขึ้นเช่นกัน ทุกคนช่วยกัน
อาการบาดเจ็บเหล่านั้น เช่น ทิ้งรอยไว้ที่เขา “ในตอนนั้น คุณไม่รู้ว่าคุณกำลังลำบากจริงๆ” เขาอธิบาย “ไม่มีใครเคยรู้ว่ามันเรียกว่า สุขภาพจิต คุณคงถูกเรียกว่าอ่อน “เห็นได้ชัดว่ามันยาก ตอนที่ฉันอยู่ที่สเปน ฉันพบว่ามันยาก เพราะฉันได้รับบาดเจ็บมาหนึ่งปี คุณไม่สามารถออกไปไหน ในช่วงสุดสัปดาห์ได้ ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บเพราะคุณกำลังทำทุกอย่างเพื่อให้ฟิต
“คุณไม่มีทางรู้ว่าคุณจะออกไปได้อย่างไร สิ่งที่ฉันเคยทำคือมองโลกในแง่ดีจริงๆ และเชื่อว่าคุณจะฟิตได้ในที่สุด แต่มันยากเพราะคุณไม่สามารถเล่นกีฬาที่คุณชื่นชอบได้ “หลายครั้งที่ฉันต้องรีบกลับเช่นกัน ไม่ใช่แค่ผู้จัดการที่ผลัก แต่เป็นฉันด้วย ฉันรีบกลับมาเร็วขึ้น บ้านผลบอล
นั่นอาจเป็นข้อบกพร่องในบุคลิกภาพของฉัน “ฉันเคยเกลียดการหลุดออกมาและเคยพยายามที่จะอยู่ต่อไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ปกติแล้วครึ่งเวลา บางครั้งมันเป็นไปไม่ได้ถ้าคุณฉีกเอ็นร้อยหวายของคุณ แต่ถ้าฉันบิดเอ็นร้อยหวายเล็กน้อย น่อง
หรือต้นขาฉันก็จะพยายามอยู่ต่อไป “นั่นเป็นเพียงเพราะฉันทนไม่ได้ที่จะออกไปต่อหน้าแฟนบอล ได้ยินเสียงคร่ำครวญว่า ‘เขาบาดเจ็บอีกแล้ว’ ฉันเกลียดมันและรู้สึกอายจริงๆ ค่อนข้างละอายใจที่จะหลุดออกมา แปลกจริงๆ มันไม่ง่ายที่จะจัดการกับ แต่ฉันควรจะออกมา
“มันเห็นแก่ตัว ฉันเห็นแก่ตัวในทีมเพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่ฉันแค่พาตัวเองไปไม่ได้” เขาจะเก็บกดความรู้สึกมากกว่าที่จะแบ่งปัน “ถ้าคุณไปหาผู้จัดการทีมแล้วบอกว่าคุณกำลังดิ้นรน คุณจะถูกบอกว่าคุณต้องแข็งแกร่งขึ้น พวกเขามีลำดับความสำคัญของพวกเขา นักเตะที่ฟิตในตอนนี้ นั่นคือวิธีที่พวกเขามองมัน มันถูกพูดถึงมากกว่านี้ ตอนนี้ก็เลยจัดการได้ดีขึ้นมาก
“ฉันไม่ได้บอกว่าผู้จัดการไม่มีความเห็นอกเห็นใจเพราะฉันทำงานกับผู้จัดการที่เหลือเชื่อบางคน บ็อบบี้ ร็อบสัน เป็นผู้จัดการที่เหลือเชื่อ แต่ฉันจะไม่ฝันที่จะไปที่สำนักงานของเขาและบอกว่าฉันกำลังดิ้นรน
“ฉันไม่ต้องการให้ปัญหาของฉันกับคนอื่น ด้วยอาการบาดเจ็บของฉัน ฉันจะไม่คุยโทรศัพท์กับพ่อแม่ของฉัน ฉันจะไม่ยอมคุยโทรศัพท์กับพี่สาว เพื่อน หรือภรรยาของฉัน กับมัน บางทีฉันควรจะมีและมันอาจจะช่วยได้
“ตอนนั้นคุณไม่รู้หรอก พอมองย้อนกลับไป คุณคงคิดว่า นรกนองเลือด ฉันไม่รู้สึกดีเลย แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันรู้อะไร “ถ้าฉันรู้แล้วสิ่งที่ฉันรู้ตอนนี้ มันจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง” พยายามใช้ประสบการณ์ของตัวเองตั้งแต่เข้าบริหาร “ผมนึกในใจเสมอว่าผมต้องพูดกับผู้เล่นที่บาดเจ็บ” เขากล่าว
“กับนักเตะที่บาดเจ็บ คุณต้องคุยกับพวกเขาเพราะพวกเขาลำบาก แม้ว่ามันจะเป็นแค่การทักทาย การสนทนาเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาทำเมื่อคืนนี้ มันทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้นที่มีคนดูแลพวกเขาและอาการบาดเจ็บ” ฉันก็มองแบบนั้น”
แต่ประสบการณ์ที่มิดเดิ้ลสโบรห์ยังคงเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ นี่คือสโมสรในวัยเด็กของเขา เมืองที่เขาเกิด ทีมที่เขาเป็นตัวแทนในหลายๆ คาถาในฐานะผู้เล่น กับครอบครัวในพื้นที่ มีความกระตือรือร้นในการทำงาน
“มันมีความท้าทายโดยไม่ต้องสงสัย” เขากล่าว “ด้านโซเชียลมีเดียนั้น ครอบครัวและเพื่อนของฉันอ่านความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยาก มันยาก ตอนที่ฉันถูกไล่ออกจากที่นั่น มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบาก
“เมื่อไหร่ก็ตามที่ผู้จัดการทีมถูกไล่ออก มันเป็นเรื่องยาก แต่นี่คือสโมสรในบ้านเกิดของฉัน สิ่งหนึ่งที่ดีสำหรับฉันคือลูกๆ ของฉันไม่ได้ไปโรงเรียนในตอนนั้น พวกเขาอาจมีความคิดเห็นแย่ๆ ในสนามเด็กเล่น . ฉันคาดเดา แต่คุณไม่เคยรู้ สมัยใหม่ของสโมสร
“พวกเขาพบว่าสถานการณ์นั้นยากพอๆ กับผม” แม้หลังจากเขาถูกไล่ออก 38 เกมในฤดูกาลนี้ และเมื่อมิดเดิ้ลสโบรช์อยู่นอกโซนตกชั้นด้วยผลต่างประตู เขาพบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปิดตัวลง “ฉันพยายาม แต่คุณกำลังคิดเกี่ยวกับมันอยู่เสมอ ฉันยังดูเกม พวกเขาอยู่หลังประตูที่ปิด แต่ฉันดูเกมเพราะฉันต้องการให้เด็ก ๆ ทำได้ดี ฉันต้องการให้สโมสรอยู่ต่อไป ทุกคนที่ฉันทำงาน ที่ยังอยู่ที่นั่น
“ฉันยังอยู่ในนั้น ถ้าคุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร แต่ไม่ใช่” เขาจะทำอะไรที่แตกต่างออกไปหรือไม่? “ฉันมีพนักงานที่ยอดเยี่ยม แต่ฉันสามารถเพิ่มประสบการณ์อีกเล็กน้อยเพื่อช่วยฉันบนม้านั่งเพราะคุณไม่สามารถซื้อประสบการณ์ได้ บางครั้งคุณต้องการให้ ใครสักคนคุยด้วย”
มีโอกาสปรับปรุงการศึกษาด้านการฝึกสอนและชื่อเสียงของเขาที่บอร์นมัธเมื่อปีที่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นประสบการณ์นั้นก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว “แผนของฉันคือการไปที่นั่นจนจบฤดูกาลกับ เจสัน ทินดอลล์ และ สตีเฟน เพอร์เชส ซึ่งเป็นโค้ชที่เหลือเชื่อ เพียงเพื่อดูว่าพวกเขาทำมันได้อย่างไร และค้นหาสิ่งที่ฉันสามารถเรียนรู้จากพวกเขา แต่ เจสัน ถูกไล่ออกหลังจากผ่านไป 48 ชั่วโมง และโดยพื้นฐานแล้วฉันเป็นผู้จัดการชั่วคราว
“ตอนแรกมันไม่ง่ายเพราะผมไม่รู้จักใคร มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบาก ผมไม่รู้ว่าจะไว้ใจใคร แต่ผมได้พบกับกลุ่มคนที่ให้การต้อนรับดีมาก พวกเขาไม่ต้องต้อนรับผมแบบที่ พวกเขาทำ เชฟ นักชิม แพทย์ ทุกคนช่วยกัน”
วูดเกทได้รับเลือกให้เป็นผู้จัดการทีมแชมเปี้ยนชิพประจำเดือนเมษายน 2564 และพาบอร์นมัธเข้าสู่เพลย์ออฟโดยที่พวกเขาพ่ายต่อเบรนท์ฟอร์ดด้วยประตูคี่ในห้านัด เขาออกจากช่วงซัมเมอร์ที่แล้วและมองหาโอกาสที่เหมาะสมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
“คุณไม่สามารถกำหนดเวลาได้ คุณไม่มีทางรู้ ดู พอล อินซ์ กลับมาในเกมที่ รีดดิ้ง ฉันคิดว่า มาร์ค ฮิวจ์ส ออกจากเกมมาสามปีแล้ว คุณไม่มีทางรู้ ตราบใดที่คุณดูมาก ของฟุตบอลและพัฒนาต่อไป แต่ฉันอยากกลับเข้าไป” ทุกคนช่วยกัน
เมื่อเขาทำเช่นนั้น เขาจะเข้าใจความท้าทายด้านสุขภาพจิตมากขึ้นกว่าเดิม “ตอนนี้เราเป็นสังคมที่เปิดกว้างมากขึ้นแล้ว เราแค่ต้องการให้คนเข้ามาช่วยเหลือหากพวกเขากำลังดิ้นรน ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือเพื่อนก็แค่ไป พูดคุยกับผู้คน
